به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از جهان نیوز، کم رنگ کردن اقدامات دولت از جمله دستورالعملهای سیاسی رسانهای جریان اصلاحات است. جالب اینجاست که این جماعت سیاسی هر روز یک سازی می زنند و یکبار دولت را به حضور در مرکز و اتاق مدیریت توصیه می کنند و یک روز مطرح می کنند که باید دولت به میدان بیاید! این درحالی است که همین افراد در دولت قبل مهر سکوت به لبهای خود زده بودند و با بی اعتنایی محض زندگی گیاهی دربرابر مشکلات دولت و مردم پیشه کرده بودند و در مواقع شدت انتقادات نیز حتی به دفاع از دولت روحانی می پرداختند.
از این روست که در اوائل امر اصلاح طلبان با هر اقدام آیت الله رئیسی و مدیران دولت سیزدهم به زبان آمده و گلایه میکردند که چرا باید به قول آنان رئیس جمهور و اعضای تراز اول کابینه دوره بیفتند. این درحالی است که مدیریت تراز انقلاب اسلامی همین است که مدیران در صحنه حضور داشته و از نزدیک با مشکلات و چالشها آشنا شده و دستورات صحیح و واقعی بدهند تا موانع از سر راه برداشته شود. اینکه اصلاح طلبان تاکید دارند که مدیران یکجانشین باشند و به سرکشی امور نروند از مدیریت اتاقی آنان در دولت های روحانی و دولتهای قبل اصلاحات نشات می گیرد.
جالب اینجاست که اصلاح طلبان برای تخریب دولت رئیسی از اقدامات انجام شده آن خرده می گیرند و عنوان می کنند که این اقدامات هزینه زاست و دولت باید دستوری باشد و قوه مجریه را از اجرائیات و در صحنه بودن بر حذر می دارند. موضوعی که در دولت روحانی به شدت مورد انتقاد بود و در مواقع بحران جای خالی رئیس جمهور به شدت حس می شد.
حالا کسانی که متهم اول نارضایتی مردم هستند دست پیش را می گیرند که باید دولت فعال باشد و به نظر می رسد با هر فعالیت دولت سعی می کنند با تخریب های پی در پی ترمز ماشین پیشرفت کشور را بکشند.
در همین زمینه «غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی» که از جمله طرفداران دولت روحانی در مجلس بود و وی را به عنوان یکی از وکیل الدوله های مجلس قبل می شناسند با حمله دولت رئیسی گفته است: «آقای رئیسی هرچه آدم عاقل، توانمند، کاردان و متخصص را کنار گذاشت و کار را در اکثر حوزه ها به یکسری آدم متوهم و مبتدی سپرد. بعد از انقلاب این سطح نارضایتی عمومی بی سابقه است. آقای رئیسی باید فارغ از خط و خطوط سیاسی عقلا را به دولت برگرداند.»
جعفرزاده گفت: آقای رئیسی هنوز فکر می کند قاضی القضات است و باید دستور دهد حال آنکه او امروز رئیس جمهور است و خودش باید اجرا کند و به مردم گزارش دهد. این قطار پیشرفتی که آقای رئیسی دائم از آن می گوید کجاست؟ این قطار یا لکوموتیوران ندارد یا از خط خارج شده است یا اساسا قطاری وجود ندارد.
حملات این چنینی به دولت سیزدهم و سیاه نماییها در حالی است که رئیس جمهور در همه عرصه ها پای کار بوده است.
به غیر از سفرهای استانی که همیشه مورد انتقاد اصلاح طلبان قرار داشته است و دولت را از حضور در مناطق مختلف که بسیار امیدآفرین بود برحذر میداشتند، آیت الله رئیسی خود در مواقع بروز مشکلات از جمله بیماری کرونا و زلزله و گزارش کمبود و نقصان، فی الفور در صحنه حاضر شده و بعد از این دیدارها اقدامات ارزنده ای برای رفع مشکلات انجام شده و رتق و فتق امور انجام می شد. بدین معنا که این حضورهای میدانی نه تنها نمایشی و شوآفی نبوده بلکه باعث ایجاد تغییرات گسترده و ملموس می شده است.
زلزله اخیر شهرستان خوی نمونه بسیار خوبی از حضور میدانی آیت الله رئیسی و اعضای بلندمرتبه کابینه وی از جمله معاون اول رئیس جمهور به شمار می آید؛ دیدارهایی که با عتاب و خطاب قرار دادن مدیران میدانی دولت برای حل هر چه سریعتر مشکلات مردم زلزله زده این شهرستان همراه بود.
جالب است که دولت رئیسی از میدان مینی که دولت گذشته برای آن کارگزاری کرده است در حال عبور است.
یکی از عرصههایی که دولت قبل خود را متخصص در آن معرفی می کرد و به عنوان دولت دیپلمات شناخته می شد، عرصه بین الملل بود، دستاوردهایی که در سال اول دولت رئیسی با پیوستن به معاهدات جهانی مختلف بوجود آمد در مقابل عملکرد 8 سال دولتی که تنها برجام را برنامه عملیاتی سیاست خارجی خود قرار داده بود، ارزنده تر و راهبردی تر است.
موضوع اساسی در دولت رئیسی که تفاوت فاحشی با دولت قبل دارد، عملگرایی و تفکر راهبردی و ایجاد معبرهای مختلف برای برون رفت از مشکلات در کشور است. در حوزه های سیاسی، تجارت بین الملل، فناوری، اقتصادی و بانکی و ... این رویکرد ارزش افزا به خوبی مشاهده می شود. قصور مدیریتی در دولت قبل کشور را در تنگناهای مختلفی قرار داده و حالا دولت سیزدهم سعی دارد با راهکارهای مختلف که فعالیت واقعی برای مرتفع کردن موانع پیشرفت کشور است، سد این تنگناها را در هم شکند.
